Op de eilanden van de Caribische Zee, in de landen van Zuid- en Midden-Amerika, zijn duizenden soorten in het wild groeiende planten ontdekt en beschreven dankzij de vele jaren werk van plantkundigen. Guzmania, wiens foto verbaast met de sappigheid van greens en heldere sultans over rozetten, is een inwoner van de tropische regio. In het wild zijn er ongeveer 130 soorten kruidachtige culturen, verschillend in grootte, vorm en kleur van de schutbladen rondom de kleine, weinig opvallende bloemen.
De verandering in de kleur van het gebladerte in het midden van de rozet of de bloemstam die boven het groen uitsteekt, is een zeker teken van de naderende bloei – het hoogtepunt en de finale van het leven van de guzmania. Na het verwelken van bloemen gaat de plant zelf ook vergaan, maar dit stopt de bloementelers niet, onderdrukt door de schoonheid van de tropische bezoeker. Sommige soorten guzmania zijn populaire kamerplanten geworden en worden met succes gekweekt in potcultuur.
Wildgroeiende soorten sieren de zuidelijke uitgestrektheden met alle tinten rood, oranje en minder vaak geel. En voor kunstmatig verkregen variëteiten en hybriden is gamma veel ruimer. Fans van de binnenteeltkunst bewonderen hoe de rozetten sultans niet alleen in rood laten zien, maar ook in paarse, lila tonen. Er zijn planten, zelfs met witte en tweekleurige schutbladen.
Guzmania lingulata (Guzmania lingulata)
In het huis kun je vaak tong-Gizmania vinden. Het natuurlijke uiterlijk is een uitgesproken epifyt met kleine, tamelijk zwakke wortels en een stengelloze rozet. Naast planten met groene langwerpige bladeren, in het wild groeiende soorten en in culturele aanplant zijn er bonte exemplaren.
Zoals veel bromelia’s, gebruikt tongusmania actief een uitlaat voor water en voeding. Wanneer op 2-jarige leeftijd de plant gaat bloeien, krijgen de bredere en kortere bladeren een heldere kleur en met hun sinussen worden normaal ogende bloemen gevormd en open. Het volledig ontwikkelde schutblad van deze soort guzmania heeft een rode kleur en de bloemen zelf zijn geel.
De decoratieve aard van de plant duurt 15-18 weken, waarna het hele centrale deel verdort in Guzmania en het leven van de plant wordt voortgezet als gevolg van de ontwikkeling van radicale dochteroutlets.
Tegenwoordig zijn er verschillende rassengroepen die planten verenigen;
- met een meer compacte, dan natuurlijke vorm;
- met een heldere ongebruikelijke kleuren schutbladen;
- met verschillende bloeitijden;
- met bladeren waarop afwisselend groene en witte strepen.
Tot de populaire variëteiten die worden aangeboden door producenten van kamerplanten behoren de gusmania Tempo en Guzmania Rondo. Onder deze namen zijn grote variëteitengroepen, verkregen op basis van guzmania riet.
Als u de collectie kamerplanten wilt aanvullen met een miniatuurrozet met een roodoranje sultan bovenaan, moet de bloemist aandacht besteden aan guzmania minor of Guzmania lingulata var. Minor. Het is een stabiele hybride variëteit, bloeiend van februari tot midden van de zomer en erg handig voor het kweken op smalle vensterbanken in de stad. Miniatuurplanten die deel uitmaken van de variëteit Rondo in een speciaalzaak worden aangeboden onder de naam “Guzmania minor Rondo”.
Guzmania vaginale var. lingulata is groter dan de minderjarige guzmania, afgebeeld op de foto. Maar het belangrijkste kenmerk van deze plant is niet de grootte, maar een mooie roze schaduw van schutbladen, hoog boven het groen.
Als er echter op het aanrecht van de bloemenwinkel zelfs rijen tropische planten zijn, die alleen verschillen in de kleuren van de sultans, had de koper een prachtige gelegenheid om de beste exemplaren van Guzmania Meeks te kiezen. Onder deze handelsnaam zijn Guzmania lingulata-hybriden met gele, bordeauxrode, scharlakenrode of roze schutbladen te koop.
Omdat de hierboven afgebeelde menselijkheidsmix specifiek is afgeleid van de amateurbloementeelt, zijn dergelijke planten perfect afgestemd op de inhoud van het huis. Ze zijn pretentieloos en erg aantrekkelijk.
Guzmania Ostara
Guzmania is een buigzaam materiaal in handen van ervaren fokkers. Dankzij de oversteek van de tongguzmania en de Guzmania witmackii-soort konden de bloementelers de dichte rode fonteinen boven de rozetten van de glanzende groene bladeren bewonderen. Deze spectaculaire plant kreeg een eigen naam van Gusmania Ostar. Decoratieve cultuur duurt zes maanden, maar de cultuur kan worden hersteld door kleine voetjes te plaatsen die aan de basis van het bovenliggende exemplaar verschijnen.
Guzmania bloedrood (Guzmania sanguinea)
De in de foto afgebeelde Guzmonia springt eruit bij verwante planten doordat de verandering in de schaduw tijdens de bloei niet alleen de korte schutbladen beïnvloedt, maar ook bijna de hele rozet. Het wordt scharlaken, paars of rijk roze, en dit is van toepassing op zowel groene als bontgeschakeerde exemplaren van rode guzmania.
Wit-gele plantenbloemen zijn te zien in het hart van de rozet. Ze zweven letterlijk, omdat de centrale trechter vaak bijna helemaal gevuld is met vocht. In deze ongebruikelijke vorm is guzmania van april tot augustus en sterft dan.
De driekleurige soort afgebeeld op de foto van de Guzmania is een heldere sierplant. De cultuur is genoemd vanwege de contrasterende combinatie van rode, witte en groene bloemen op dicht sappig gebladerte. Gele bloemen verstoppen zich in de kern en zijn praktisch niet zichtbaar.
Guzmania-mozaïek (Guzmania musaica)
Het Guzmania-mozaïek verschilt van de reeds beschreven soort met dichter gebladerte, waarop transversale banden van verschillende intensiteit duidelijk zichtbaar zijn.
De bloeiwijze verschijnt op een hoge solitaire steel, die boven een rozet met een diameter van maximaal 1 meter uitsteekt. Deze soort guzmania is minder afhankelijk van regenval, goed geworteld in de grond en wordt gevoed uit de grond.
gusmanie conifeer (Guzmania conifera)
Na slechts eenmaal bloeien gezien, zoals op de foto, guzmanii konifer, vergeet deze plant is onmogelijk. Door de kegelvormige rood-oranje kegel op de bovenkant van een dichte rechtopstaande of hellende steel, is de plant al van verre zichtbaar, zelfs in de tropen van Peru en Ecuador, waar deze spectaculaire soort voorkomt in de natuur. De vorm van de bloeiwijze gaf de plant een specifieke naam en bepaalde zijn onverminderde populariteit bij bloemkwekers.
Als aanvulling op de collectie met de guzmania van de naaldboom, zou een liefhebber van kamerplanten moeten weten dat dit een van de grootste variëteiten is die thuis wordt verbouwd.
De bloemen zijn oranjerood, relatief groot voor planten van dit geslacht. Wilde exemplaren zijn grote epifyten, die zich nestelen op takken en stammen van bomen. Dit gedrag wordt geassocieerd met de noodzaak om zonlicht en voeding te verkrijgen. In dit geval is dit soort guzmania geen parasiet. Alles wat hij nodig heeft, wordt verkregen uit neerslag, kleine opeenhopingen van grond op de takken en atmosferische lucht.
Guzmania monoculair (Guzmania monostachia)
Een van de meest prachtig bloeiende soorten van Gusmania wordt een monocoque genoemd vanwege de uiterlijke kenmerken van de bloeiwijze van deze grote epifytische plant. De bloemsteel, bedekt met korte schutbladen, is onderaan groen, maar wordt rood of oranje naar boven toe. Witte bloemen zijn duidelijk zichtbaar onder de wigvormige schutbladen. Een dichte bladrozet wordt gevormd uit langwerpige groene bladeren, waarvan de kleur in de onderste rijen veel bleker is dan in het midden.
Tijdens het proces van bloei en bestuiving van guzmania, zoals op de foto, worden onder de groene of bonte schutbladen kleine kuif fruitkisten gevormd.
Een verscheidenheid van guzmania met een single-bob alba is een verrassend elegante plant met een groen monofonisch blad en een hoge bloeiwijze, van basis tot top veranderende kleur van groen naar bijna wit. Kleine bloemen onder de korte schutbladen zijn ook wit.
Guzmania Nicaraguensis (Guzmania Nicaraguensis)
Een kleinere soort guzmania is ideaal om in de kamer te blijven. De plant heeft een compacte rozet gemaakt van gladde lichtgroene bladeren en een schaarse bloeiwijze van een heldere scharlakenrode kleur. Aan de achterkant heeft de basis van het gebladerte een bruine of paarse tint. Citroengele bloemen zitten op korte bladstelen en zijn duidelijk zichtbaar boven schutbladen. De bloei is relatief kort en vindt plaats in de lentemaanden.